K-PAK – podstawowe informacje

Szkodniki roślin sadowniczych i ogrodniczych oraz jak z nimi walczyć.

Do najważniejszych szkodników roślin sadowniczych i ogrodniczych w Polsce można zaliczyć między innymi mszyce, przędziorki, miseczniki czy mączlika. Istotne jest regularne przeprowadzanie lustracji, aby już przy pojawieniu się pierwszych kolonii przystąpić do zwalczania tych agrofagów.

Mszyce (Aphidoidea) to ważna grupa szkodników roślin zarówno sadowniczych jak i ogrodniczych. Do najpopularniejszych gatunków należą mszyca brzoskwiniowa (Myzus persicae), mszyca burakowa (Aphis fabae), mszyca kapuściana (Brevicoryne brassicae), mszyca ogórkowa (Aphis gossypii), mszyca smugowa (Macrosiphum euphorbiae) oraz mszyca ziemniaczana (Aulacorthum solani).

Mszyce powodują bardzo duże szkody we wszystkich uprawach  i należy je rozpatrywać zarówno w aspekcie bezpośredniego jak i pośredniego zagrożenia dla roślin. Szkody bezpośrednie to osłabienie i całkowite zahamowanie wzrostu i rozwoju rośliny, spowodowane bezpośrednim wysysaniem soków z żywiciela. W trakcie żerowania owady te wydzielają również duże ilości spadzi (rosa miodowa) tj. lepkiej wydzieliny, która oblepia zaatakowane części rośliny. Na jej powierzchni mogą rozwijać się grzyby sadzakowe, które powodują zatykanie się aparatów szparkowych, przez co roślina spowalnia proces fotosyntezy i transpiracji, co bezpośrednio przekłada się na utratę plonu. Najbardziej dotkliwe są jednak szkody pośrednie, które wynikają z przenoszenia przez niektóre gatunki groźnych chorób wirusowych i mykoplazm. Wirusy są przenoszone przez mszyce w ślinie lub na kłujce (aparat gębowy kłująco-ssący) tj. w sposób trwały lub nietrwały. Nietrwałe przenoszenie wirusów (na kłujce) jest znacznie bardziej uciążliwe niż przenoszenie w sposób trwały, gdyż mszyca każdorazowo wbijając kłujkę w roślinę infekuje ją, natomiast by zainfekować roślinę za pomocą śliny potrzebuje żywić się nią przez jakiś czas. Długi okres występowania mszyc na roślinach, wzmaga stężenie wirusa w roślinach.

Przędziorki (Tetranichidae) to kolejna ważna grupa szkodników roślin sadowniczych oraz ogrodniczych. Do najpopularniejszych gatunków należą przędziorek chmielowiec (Tetranychus urticae), przędziorek szklarniowiec (Tetranychus cinnabarinus), przędziorek owocowiec (Panonychus ulmi) i przędziorek głogowiec (Tetranychus viennensis).

Przędziorki żerując przebijają aparatem gębowym skórkę liścia i wysysają z niego soki. Szkodniki niszczą miękisz blaszki liściowej ograniczając asymilację, ogładzają rośliny. Początkowy żer przędziorków na liściach, powoduje powstawanie przebarwień, które z czasem stają się brunatne. W dalszym ciągu intensywnego żerowania liście zasychają i opadają. Szczególnym, łatwym do rozpoznania, objawem ich występowania jest charakterystyczna delikatna pajęczynka na dolnej stronie liści, która przetykana jest odchodami i wylinkami larw.

Najczęściej występującymi czerwcami w Polsce są misecznik śliwowy (Eulecanium corni), misecznik oliwkowiec (Saissetia oleae) oraz misecznik tujowiec (Parthenolecanium fletcheri).

Występowaniu tych szkodników sprzyja nadmiernie suche powietrze oraz zbyt wysoka temperatura. Miseczniki wysysają sok z roślin, pokryte lepką substancją pędy, przebarwiają się i stopniowo zamierają. Szkodniki przyczyniają się również do rozwoju grzybów oraz przenoszenia chorób wirusowych. Rośliny na których żerują są znacznie osłabione, ich liście żółkną, a ich wzrost jest zahamowany. Występują zazwyczaj na dolnej stronie liści lub na pędach pod postacią brązowych łusek.

Mączlik warzywny (Aleyrodes proletella), potocznie nazywany białą muszką, w przeciągu kilku ostatnich lat stał się uciążliwym problemem dla producentów warzyw. Najczęściej można go spotkać na plantacjach warzyw kapustnych tj. kapusta włoska, jarmuż, brokuł czy kalafior.

Zarówno larwy jak i osobniki dorosłe mączlika odżywiają się sokiem pobieranym z tkanek przewodzących liści rośliny. Wydzielają również duże ilości rosy miodowej, która oblepia liście i owoce oraz stwarza sprzyjające warunki do rozwoju grzybów sadzakowych. W wyniku żerowania mączlika następuje zahamowanie fotosyntezy, ogładzanie rośliny, obniżanie intensywności asymilacji dwutlenku węgla i zmniejszanie intensywności oddychania. To z kolei prowadzi do spadku wielkości plonu i znacznego obniżenia jego wartości handlowej.

Skuteczność walki z powyższymi szkodnikami zależy przede wszystkim od wyboru odpowiedniej metody i sposobu ich zwalczania. Głównym celem jest skuteczne, bezpieczne i opłacalne obniżenie liczebności populacji agrofagów, tak aby nie wyrządzały one szkód gospodarczych, przy jednoczesnym ograniczeniu użycia chemicznych środków ochrony roślin. Zgodnie z zasadami Integrowanej Ochrony, metody niechemiczne tj. biologiczne, fizyczne, hodowlane należy zawsze przedkładać nad metody chemiczne.

Wśród środków, które jednocześnie wykazują wysoką skuteczność w zwalczaniu uciążliwych szkodników roślin sadowniczych i ogrodniczych i w sposób znaczący, zarówno dla ludzi jak i środowiska, ograniczają ryzyko związane z ich stosowaniem są między innymi insektycydy na bazie organosilikonów np. K-PAK, który nie jest środkiem ochrony roślin, nie zawiera on również żadnej chemicznej substancji aktywnej, dzięki czemu nie powoduje uodparniania się szkodników. K-PAK to silikonowy preparat, który charakteryzuje się niespecyficznym sposobem działania względem agrofagów. Główny jego składnik to modyfikowany trisiloksan,zwiększający zwilżalność powierzchni hydrofobowych, a tym samym gwarantujący skuteczniejsze pokrycie w szczególności liści, innych części roślin oraz żerujących na nich szkodników, które giną wskutek zakłócenia procesów fizjologicznych. Preparat K-PAK wykazuje skuteczność w zwalczaniu szkodników (m.in. mszyc i przędziorków) występujących powszechnie, często w dużych ilościach na wielu gatunkach roślin (jabłoń, grusza, śliwa, wiśnia, czereśnia, morela, brzoskwinia, porzeczka, malina, truskawka, pomidor, fasola, bób, burak ćwikłowy, skorzonera, szpinak, rabarbar, mak, ogórek i inne dyniowate, fasola i inne rośliny motylkowe grubonasienne, kapusta włoska, jarmuż, kapusta pekińska, brokuł, kalafior czy rośliny ozdobne).

K-PAK powinno się stosować interwencyjnie tj. w momencie pojawienia się pierwszej kolonii szkodnika. Należy zwrócić uwagę, iż preparat ten utrzymuje swoją skuteczność aż do 14 dni po zabiegu! K-PAK może byś stosowany wielokrotnie w jednym sezonie, w zależności od częstotliwości występowania agrofagów, ponadto można go stosować łącznie z tradycyjnymi insektycydami np. ze środkiem GROT 18 EC.  Środek K-PAK zapewnia jednocześnie wysoką skuteczność i możliwie niskie ryzyko zagrożenia dla środowiska i człowieka.

Autor: Aleksandra Mirocha – Specjalista ds. Rejestracji AGRO